Το Σάββατο το πρόγραμμα είχε Δεληβοριά!! Καιρό το λέγαμε αλλά όοολο κάτι τύχαινε, και το αναβάλλαμε..Αλλά το Σάβατο απαφασίστηκε! Ξεκίνησα με τη φιλη μου να πάμε μόνες μας στο ΜΕΤΡΟ που εμφανιζόταν τελευταία μέρα, μιάς και η παρέα δεν ακολούθησε, αφού ο Δεληβοριάς "μίλαει αντί να τραγουδά"..έτσι πήγαμε τα δύο μας.. και μπορώ να πώ,το καταευχαριστηθήκαμε! Πόσο όμορφη βραδιά!Πραγματικά όσοι δεν τον έχτε δεί live νομίζω πως την επόμενη φορά πρέπει να πάτε. Ομολογώ πως δεν περίμενα τόσο ωραίο πρόγραμμα. Τραγουδήσαμε, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε..κι όλα αυτά με τη συνοδεία της γλυκιάς μελωδίας και των τριών απίστευτων μουσικών που ήταν μαζί (ο ένας εκ των οποίων χάσαμε το μέτρημα στα όργανα που έπαιζε) Δεν ξέρω αν το νιώθουν κι άλλοι αλλά ο Δεληβοριάς με τους στίχους και την μελωδία είναι σαν μπαίνει στην ψυχολογία και των άντρων και των γυναικών. Πολλές φορές οι σκέψεις μου ταυτίζονται με τα λόγια του. Αυτές οι ιστοριούλες του, που σε όλους κάποια παρόμοια έχει συμβεί, κάτι μου κάνουν..μου φέρνουν μνήμες και εικόνες. Και δεν ξέρω αλλά εμένα μου αρέσει πολύ ο νέος του ήχος..είναι διαφορετικά ωραίος! Άλλαξε.
Έτσι όμως δεν γίνεται πάντα; όλοι μας δεν αλλάζουμε; Τι νόημα θα είχε αν μέναμε ίδιοι; Καλοί ή κακοί..Γιατί αυτό να θεωρείται από πολλούς να θεωρείται προδoσία; Γιατί πάντα να προκαλεί αντιδράσεις; Κι αν είναι για καλό..;
Χμμ..λοιπόν..
το αποφάσισα, ο Δεληβοριάς μου αρέσει.-
